Herri musika, musika popularra, garajekoa, mandiokoa... Larrekoa, Lizardik gure hizkuntzari esan zion bezala.
Larreko musikak bere gisara ulertzen du musika: akademikoa izan ezinik, praktikoagoa behar du, gutxi gora beherakoa, informalagoa.
Larreak badu kultura bat, baina ez da kultua esan izan zaiona, ez da serioa, ez da sakona, ez da zibilizatua... Baina ederra da. Alaia da. Dantza dakar. Eta tristea ere bai. Letrak dakartza.
Larrekoa zena eskoletan sartu da, musika eskoletan, akademietan. Zer arazo aurkitu du musika honek larretik eskolarakoan? Ondo txertatu ote da bertako pedagogietan? Emaitzetan aldaketarik sumatu al da? Nola bihurtu gozamen zigorra izan dena?
Askotan pentsatutako gauzak, lagunei galdetutako kontuak, neronek bizitako pasadizoak. Hori eta proposamen xume batzuk: horixe duzue liburu hau.
Apunteok ikasle, irakasle eta gurasoen lagungarri izateko xedea dute. Nola ekarri ikaslea musikara? Nola piztu egarria? Nola sortu gure belaunaldikoek izan dugun pasio hori?
Intuizioa libre utzi behar genukeela uste dut. Eta batez ere belarria landu. Ez dago belarri txarrik. Belarri ona lortzen ahal da lanketaren bidez. Eta uste duguna baino ederragoa gertatzen da. Kopiatuz, bariatuz, antzekotuz... sorkuntzaren bidean abiatuko gara.
Hau ez da metodo bat, metodologia baterako pauso batzuen berri ematen duen lantxoa baizik, eta ez bakarrik modu teorikoan: liburuak erantsia daukan CDan hainbat lanketabide dituzue. Errepertorio berri bat sortu dut, solfeoz eta zenbakiz lagundua. Fandango, arin-arin eta kalejira berriak ikasle hasi berrientzat, soinu hutsean grabatuak. Interneten ere eskuragarri: www.tirikitrauki.com
Comentarios